Dostlar, bugün farklı takılayım dedim!
"Toprak, tohum, Hollanda, Suriye, ABD, Rusya veya terör" derken, yorulduk!
Aklımız, kalbimiz yoruldu valla!
Gelin, Allah diyelim!
Kalpten pası silelim!
Kalbin kiri pası, Allah diyerek silinir, biliyorsunuz. Günümüzde her şey diyoruz da, belki Allah demiyoruz. Desek de az diyoruz. Namazda bile Allah demiyoruz.
"Nasıl olur, 'Allah-u Ekber' diyerek namaza başlıyoruz" diyebilirsiniz. Haklısınız!
Ama önemli olan, dilimizle birlikte kalbimize "Allah" dedirtmek?
"Allah de kalbim, Allah de" diyor ya, aşık!..
İşte böyle? Önemli olan nefsimize karşı demek, kalbimize söyletmek? Sokağa bağırmak kolay!
Allah demeyi slogan yapmak en kolayı? Ya, nefsimize Allah dedirtebiliyor muyuz?
Kalbimize?
Rumuza?
E, o kadar kolay değil işte!
Allah, başaranlardan eylesin!
Sudan yumuşak bir şey olmaz değil mi? Taşa her gün bir damla düşsün, taşı deler. Mermeri deler? İnsan kalbinin ve ruhunun taşlaşması yanında, mermerin ve dağdaki taşın sertliği hiçbir şey.
Allah o taşlardan sular çıkarır. Çok görmüşsünüzdür, bir şehri besleyen su, bakarsınız bir kayanın içinden çıkıyor.
Müslüman, "Allah" diyerek, kalbine ve ruhuna sondaj yapar. Ve artezyenler çıkartır, çağlayanlar akıtır. Gözyaşı sel olur.
Bir kez Allah dese aşk ile lisan
Dökülür cümle günah misl-ü hazan
Allah demek, o kadar önemli. Bir kez diyorsun, bütün günahlar dökülüyor. Öyle mi gerçekten?
Evet.
Ama Süleyman Çelebi gibi dersen?
Yunus gibi dersen?
Mevlana gibi dersen?
Ömer Hüdai Baba gibi dersen?
Hünkâr Hacıbektaş gibi dersen?
Ha, onlar gibi diyemeyiz, o zaman onlarla deriz!
Dağlar ile taşlar ile deriz!
Yunus diyor ya;
Dağlar ile taşlar ile çağırayım mevlam seni
Seherlerde kuşlar ile çağırayım mevlam seni
Demek zikretmekten zikretmeye fark var. Dağlar ve taşlar ve hatta kuşlar ile "Allah" demek?
Aşıkı Yezdan der, Allah, Allah
Talibi irfan der, Allah Allah
Ya, dostlar!
Allah demek, bambaşka bir şey? Nefsi emre almak, Allah demekle olur. Nefsini emrine alan, hayvanları da emrine alır.
Gözümden yaşlar, akmaya başlar
Cümle kurt kuşlar, der Allah Allah
Kuşlar, kurtlar, dağlar, her şey Allah diyor. Bir tek insan demiyor. Bu revamıdır?
Hünkâr Hacıbektaş, emrine aslanları almış, ceylanları almış, Ona hizmet ediyorlar.
Niçin?
Nefsine hükmeden, âleme hükmeder!
Bunlar lafla, sloganla olmaz. Sarık cübbe ile hiç olmaz. Allah, çul çaputta değil, kalpte?
Kalpte ya Allah olur, ya şeytan!
Bu kadar kesin!
Kalpte Allah olanlardan eylesin. Kalbinde Allah olanlarla eylesin. Yoksa her şey hava civa!..
Son nefeste söylemezse bu diller, iki cihan senin olsa ne fayda?
Son söz:
Allah ile olun!
Allah ile olanlarla olun!