Duydunuz mu?
Çocuklarımız mutsuzmuş!
Hem kişi başına düşen bu kadar milli gelir, hem çocuklar mutsuz, olacak şey değil!
"Türkiye, 2015'te 20 bin 420 dolar olan satın alma gücü paritesine göre kişi başına milli gelirini, geçen yıl 21 bin 146 dolara yükselterek, 189 ülke arasında 63'üncü sırada yer aldı."
Devletin(!) Anadolu ajansı böyle diyor. Eğer yandaşların kişi başına düşen gelirini kastetmiyorlarsa, rakam ortada?
Bu doları TL'ye çevirin, sonra hanedeki nüfus başına çarpın, bakın ne geçiyor elinize. Yani çocukların her birine senelik düşen para, 21 bin 146 dolar.
Peki, bu çocuklar niye mutsuz!
Üst baş, o biçim!
Yedikleri önünde yemedikleri ardında!..
Hepsinin elinde, en az bin liralık telefon? Yani bu çocuklarda mutsuzsa, tam dayaklıklar!..
Rakam ortada!
Yoksa baba veya anneleri kişi başına düşen bu milli gelirden çocuklara vermiyorlar mı?
Neyse, işin hicvi bir yana: Mutsuzlukta bir numarayız.
Bazıları, "yok siz mutlusunuz" diyorlar ya, yalan söylüyorlar. Sadece çocuklar değil, ailelerde çok mutsuz. İnsanların yüzlerine bakın ya, bir gülen var mı?
Bir Gülen vardı, o da, ABD'ye kaçtı!
Başka da gülenimiz yok. Herkes ağlıyor. Bak o giden de, çok ağlardı ha. Ağladıkça, parseller, yurtlar uçardı, kendine doğru. Ankara, mankara, kalmadı, "parsel parsel" gitti.
Allah'tan ki, şimdi bir kısmı geri hazineye döndü. Belalarını ahrette bulurlar dedik, ama çok şükür dünyada iken buldular. Yalnız ben ahrette de görmek istiyorum hallerini? Sadece onların değil, ne isterse verenlerin cümlesinin hallerini?
Cübbelisinin, sarıklısının, kefencisinin, cümlesinin?
Neyse?
Yani çocuklar bayağı mutsuz:
OECD, ilk ikisini 6 Aralık'ta yayınladığı 2015 Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı'nın (PISA) üçüncü raporu olan 'Öğrenci Refahı Raporu'nu yayınladı.
72 ülkede 15 yaş düzeyindeki öğrencilerin refah durumlarının incelendiği PISA olarak kısaltılan Uluslararası Öğrenci Değerlendirme Programı üçüncü raporunda Türkiye; verileri incelenen 28 OECD ülkesi içinde 'yaşam memnuniyeti' sıralamasında 10 üzerinden 6.12 puanla son sırada yer aldı.
Kıymetli dostlar!
Sadece mutsuz değil, çokta başarısızlar. Daha önceki PİSA raporunda da, Türkiye başarısızlıkta bir numaraydı. Mutsuz olan, başarısız olur zaten. Başarısız olan ne olur?
Yeni Türkiye olur.
Çocukların benzi beti nasıl, bir bakın yüzlerine. Bir devlet küresel şirketlere boyun eğerek, yerli tarımını bitirirse, GD tohumlarını çiftçisine mecbur ederse, ne olur?
9 yaşında kız çocuğu adet görür. 20 yaşında gençlerini kanser eder.Her gün gıda terörüyle kanser oluyoruz. Yıllarca okul kantinlerinde çocuklarımızı şeker tadında zehirlerle zehirlediler.
Neyse, burayı da geçtik!
Bu ülkede çocukları bugüne kadar iki lider hakkıyla düşündü. Biri Atatürk, onlara bir bayram hediye etti. Dünyada tek çocuk bayramıdır 23 Nisan.
Diğer, düşünen lider ise Prof. Dr. Haydar Baş. Sayın Baş, bu ülkede her çocuğa 250 TL maaş vermeyi projelendirdi. Sonra da noterden taahhüt etti. Yani vaat etmedi. Veremezsem beni dava edin dedi.
Biz ne yaptık?
Pis pis sırıttık!
Ulan! Allah belamızı vermezde ne eder?
Bu milletin iki yakası bir araya gelmez.
Bir:
Kendilerine bir ülke bırakan Atatürk'ün kıymetini hakkıyla bilmedi ve mübarek anasına kadar dil uzatıldı.
İki:
Bu ülkenin kaynaklarını devletleştirerek, Çocuk Maaşı, Ev Hanımı Maaşı ve Vatandaşlık Maaşı verecek Sosyal Devlet projelerini geliştiren bir insanı görmedi.
Yukarıda sayılan kişi başına düşen milli gelir doğru. Ancak gelir dağılımındaki adaletsizlikten, adil paylaşım olmadığından o para, sahipleri yerine, mutlu bir azınlığın cebinde, kasasında.
İşte Prof. Baş, bu adaletsizliğe modeliyle dünyada son veren tek insandır. Kapitalizmin tezlerini çürütüp yerle bir eden adamadır.
Biz bu insanı görmedik. Gizledik. Yok saydık.
Dünyanın ambargo koyduğu Rusya, onun projeleriyle bugün ayakta. Dün bir haber: Rusya vatandaşına toprak dağıtıyor. Kimin projesi bu gördün mü? Rusya sende niye domates alsın!
Niye hıyar alsın!
Hıyarın çok Türkiye, ne yapacaksın şimdi!
İşte böyle sürüneceksin!
Dur, daha bir şey görmedin!..
Neyse, çıktım.
Allah, yavrularımızı güldürsün.