Ülkeyi bir tezek muhabbeti sardı, farkında mısınız?
Yalnız tezek konusunda ilk yazıyı ben yazmıştım.
Kimse hakkımı yemesin!
Herkes benden sonra, bu konuya eğildi. Erzurum'da kameralara konuşan bir vatandaş, "Rusya gaz vermezse vermesin, bizim de tezeğimiz var" dedikten sonra olay koptu.
Memleket tezek kokmaya başladı.
Herkes tezekten söz ediyor.
Bu gidişle tezek "milli" yakacak ilan edile de, göresin!
Yalnız bir sorun var.
Saman ithal, inek ithal, tezek nasıl "milli" olur, diyeceksiniz!
Olmayan uçak "milli" oluyor da, tezek niye olmasın!
Elbet bir bildikleri vardır!
* * *
Tezek, inek ve öküz dışkısının samanla karıştırılması sonucu yapılır. Güneşte kurutulduktan sonra, yakacak hale gelir. Yani koyun, keçi, at ve eşek dışkısından tezek olmaz.
İlle sığır olacak?
Sığırdan bolu ne diyeceksiniz!
Ama her sığır olmaz!
Hükmen değil, cismen sığır olması gerekir.
Ülkenin öküze olan ihtiyacının bu kadar hayati olacağını hiç tahmin etmemiştim.
Tezek "stratejik" oldu!
* * *
Saray'ın altı aylık doğalgaz tutarı eski parayla 10 trilyon lira. Ne kadar tezek gerekir, siz hesaplayın.
Ülkenin bütün sığırlarını Saray'a getirtseniz anca karşılar. Ancak bu tezek konusunu çok büyütmeyin derim. Rusya ile krizi de?
İktidara karşı olanlar, şuan "Rusçu" damgası yediler. Unutmayın, aha da buraya yazıyorum.
Rusya, istediğini alacak bunlardan. Resmen yalvaracaklar, bir üs de, Rusya'ya açalar da göresin. O zaman, biz bu uçağı niye vurduk diye herkes birbirine soracak.
Neyse aklıma bir fıkra geldi!
Boş verin tezeği, Rus'u fıkrayı okuyun!
Bilindik bir fıkra ama olsun. Yakında bu fıkra da "stratejik" olacak. Şimdi den okuyun derim.
Lazım olacak çünkü!
* * *
'Ağam biz bu b.ku niye yedik?'
Ağa sabah kalktığında kâhyasına arabanın hazırlanmasını, şehre ineceğini söyler. Kâhya hizmetlilerin de yardımıyla, en iyi koşumlarla en iyi iki atı arabaya koşar. At araba, atların süsü, arabanın boyası ile göz kamaştırmaktadır.
Ağa ve kâhya arabaya kurulurlar. Ağanın işareti ile araba hareket eder. Bu hareket sırasında ağa, "şu atlara bak, şu arabaya bak, kimde var böylesi?" diye düşünerek kasılmaktadır. Aynı anda kâhyanın da aklından; "ömrüm el kapılarında geçecek, keşke şu at araba benim olsaydı diye geçirirken", Ağa birden bire, arabayı durdurmasını ister kâhyadan. Kâhya arabayı durdurur. Bu arada köyün dışına çıkmışlardır. Ağa kâhyasına dönerek, "bu at arabanın senin olmasını ister misin?" diye sorar. Kâhya şaşkınlıktan gözleri yerlerinden fırlayacak gibi, "Şaka mı bu ağam" der.
Ağa "hayır" deyince, ama "ağam benim atı alacak kadar param yok ki", der. Ağa da para istemiyorum atın b.kunu ye, bu atla araba senin olsun der. Kâhya atın b.kunu yedikten sonra şehre doğru yola devam ederler. Şehirden eve dönerken ağayı sıkıntı basar. Ağa ben atla arabayı bu kahyaya verdim şimdi köylüye ne derim diye kendine sorular sorar. Sonra dayanamayıp kâhyaya;
– Kâhya bu atla arabayı bana satar mısın, diye sorar. Kâhya:
– Satmam ama atın b.kunu yersen sana atla arabayı geri veririm der. Ağa da köylüye mahcup olmamak için atın b.kunu yer? Köye yaklaştıkları sırada kâhya gülmeye başlar. Ağa merak edip sorar:
" Kahya niye gülüyorsun, diyerek?
Kâhya da ağaya dönüp:
– Ağam sana bir sorum olacak der. Ağa, sor bakalım, diyince kâhya sorusuna başlar:
– Ağam der? Biz köyden çıkarken bu atla araba kimindi. Ağa cevap verir:
– Benim.
– Şimdi köye geri gidiyoruz bu atla araba kimin? Ağa tekrar cevaplar:
– Benim.
Kâhya bombayı patlatır:
– Ağam o zaman biz bu b.ku niye yedik?"